|
خاكهای ریزدانه بر اساس مقدار آب جذب شده توسط آنها حالتهای مختلفی به خود میگیرند. افزایش آب باعث می‌شود دور دانه‌ها را
یك لایه آب جذب سطحی بپوشاند. با ادامه افزایش آب ، ضخامت لایه آب دور دانه‌ها افزوده شده و لغزش دانه ها روی
یكدیگر را راحت‌تر می‌نماید. بنابراین رفتار خاك عملا به میزان آب داخل مجموعه بستگی دارد. كانیهای رس به علت ساختمان بلوری دارای نیروهای سطحی زیادی هستند و بعلت همین نیرو است كه آب جذب سطحی داشته و
این نیرو بر نیروی ثقل آب میتواند غلبه نماید. به همین علت تنها ریز دانه بودن برای شناختن خاك كافی نیست بلكه باید نوع ریز دانه كه
ایا مثلا كوارتز خرد شده
یا كانیهای رس است مشخص شود.
این دو نوع ریز دانه دارای رفتار مشابهی از جهت آب سطحی نخواهد بود. همچنین كانیهای مختلف رس در قبال
این جذب رطوبت عمل
یكسانی ندارند. بنابر میزان رطوبت خاك ممكن است حالات مایع، خمیری ، نیمه جامد و جامد به خود بگیرد. مقدار رطوبتی كه خاك را از حالتی به حالت دیگر می‌برد بستگی به نوع و جنس خاك دارد. سختی تابع تاثیر متقابل بین ذرات كانی‌ها
ی رسی است. كاهش میزان رطوبت سبب كاهش ضخامت لایه
یونهای مثبت و افزایش برایند بیروی جاذبه میان دانه‌ها می‌گردد. برای آن كه خاكی حالت خمیری داشته باشد، باید برایند نیروهای بین دانه‌ها به اندازه‌ای باشد كه ذرات درحالتی كه بیكدیگر چسبیده‌اند، بتوانند نسبت به هم بلغزند. كاهش میزان رطوبت حجمخاك در حالات مایع،
|
