بر كسی پوشیده نیست كه
هر ساله مقادیر زیادی از مواد و مصالح ساختمانی در
نتیجة نظارت ناكافی و نامناسب در كارگاهها، مدفون
میشوند یا میسوزند. این موضوع مشكل بزرگی است. طبق
گزارش بنیاد تحقیق ساختمانی انگلستان، 20-10 درصد تمام
مصالحی كه به كارگاه ساختمانی تحویل داده میشود، یا
تلف میشوند و به هدر میروند یا در طی عملیات
ساختمانی به صورت غیر قانونی جا به جا میگردند. شاید
این مسئله در مقایسه با به هدر رفتن مصالح در بسیاری
از كارگاههای ساختمانی تخمینی محتاطانه و دست پایین
باشد، به خصوص در مورد اجرای پروژههای پراكنده مثل
انبوهسازی مسكن. ابعاد مسئله زمانی روشن میشود كه
این درصدها به احجام واقعی تبدیل گردند.
تأثیر پنهانی این امر بر
روی اقتصاد ملی هولناك است، ولی بعید به نظر میرسد
اقدام مثبتی جهت اصلاح وضعیت موجود صورت پذیرد مادامی
كه مدیریت عملیات ساختمانی كاملاً احساس نكند كه اتلاف
مصالح به معنای از دست دادن سود یا ازدیاد غیر ضروری
قیمتهای تمام شده است. در واقع اتلاف مصالح، مستقیم یا
غیرمستقیم، زیان یكسان مالی كارفرما، مقاطعه كار و
نیروی كار را در پی دارد. از این گذشته نمیتوان از
این واقعیت كه نسلهای آینده دچار كمبود منابعاند، چشم
پوشی كرد.
|